ไม่มีชื่อเรื่อง

ขณะนี้เป็นเวลา สองนาลิกา สิบเอ็ดนาที .... ตู้ด

มานั่งเม้นเวลานี้ อากาดดีจิงๆๆ

วันนี้สอบฟิ ห้าห้าห้า
ไอที่เหมือนก้อเหมือนชิบหาย แต่ไอที่ไม่เหมือนก้อทำไม่ได้
เยี่ยมดีจัง โนะ

วันนี้เลยไปฉลองต่อด้วยการเล่นบอลตู้

อยากจะบอกว่าไอซ์เกรียนเรามีลีลาในการเล่นไม่เบาทีเดียว
ถามตองได้ว่าเล่นกะไอซ์สนุกขนาดไหน
แต่ก็ต้องขอประนาม นายบวรพัฒน์ และ ต้า ที่กุชวนแล้วไม่ไป
กุงอน เชอะ

สุดท้ายนี้ก็ขอกล่าวถึง การสอบlab ที่จะมาถึง
ถ้าไม่มีกุก้อจาได้ไปsay hiกะลุงซานต้าแล้ว

เซง ห่าน

สับสน

ลมหนาวโชยมา...พร้อมกับการสอบมิดเทอม

เซงงงงงงงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ทำไมคนเรายิ่งโตขึ้นยิ่งมีภาระ ยิ่งมีเรื่องให้คิดมากขึ้น ทั้งๆที่ในความเป็นจริงแล้วเราควรแสวงหาความสงบแก่ตนเองมากกว่า ชีวิตในทุกๆวันของเราควรจะต้องมีความสุขขึ้น แต่ทุกวันนี้มันอะไรกันว้า

คนเราเกิดมาทำไม?
ไม่มีใครตอบได้ แต่ทุกคนก็ขอใช้ชีวิตที่ได้เกิดมาให้สมใจอยาก
แต่ทำไมคนเราต้องทำไรฝืนใจตัวเองทั้งนั้น พอคนที่ฝืนได้มากกลับยิ่งได้การยอมรับจากสังคม เช่นนั้นการที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้มันใช่วิถีทางที่ถูกต้องแล้วหรือ เหมือนทุกคนต้องเข้าสู่วัฏจักรอะไรบางอย่าง ซึ่งทุกๆคนก็ยอมที่เข้าไอกระแสวงจรนี้ความเต็มใจ

ทุกวันนี้คนภายในจิตใจคิดอย่างไร อยากได้อะไร แต่กลับมีบางสิ่งบางอย่างมาตีกรอบให้เราทำอีกอย่าง กลับกลายเป็นว่าทุกวันนี้คนเราเองเข้าใจกันอยากขึ้นไปอีก เราทำกันไปเพื่ออะไร

สุดท้ายนี้ เนื่องจากได้เวลาอันเหมาะสมแล้ว พรุ่งนี้ต้องมีภาระสอบมิดเทอมอันหนักอึ้ง แต่ตัวเองก็ยังสับสนอยู่ในหลายๆเรื่อง ภาวนาให้เราสามารถปรับตัวยอมรับความสับสนนี้ให้ได้สักวันนะ จ๊ะ

ปล. พิมไปบ่นไป สำนวนอ่านเข้าใจเพราะไม่ได้คิดจะให้ใครอ่าน ขอแค่ที่บ่นนิดนึง นะ จ๊ะ

ครั้งแรก...

ฮัลโหลเทส

ครั้งแรก

ไม่มีไรจะเขียน...
แต่ก็ต้องเขียน

ขอบจบด้วยประการฉะนี้